عوامل آمبولیک مایع برای چندین سال در درمان ناهنجاری های شریانی وریدی (AVMs) استفاده می شود. روش سنتی درمان شامل جراحی بود که خطر قابل توجهی داشت و همیشه موفقیت آمیز نبود. عوامل آمبولیک مایع به دلیل ماهیت کم تهاجمی، سهولت استفاده و اثربخشی به یک گزینه محبوب تبدیل شده اند. هدف این مقاله بررسی پیشرفت های اخیر در عوامل آمبولیک مایع و کاربردهای بالقوه آنها در زمینه مداخله عصبی است.
عوامل آمبولیک مایع بر اساس مکانیسم اثر و ترکیب آنها طبقه بندی می شوند. متداول ترین عوامل آمبولیک مایع سیانواکریلات ها، گدازه ها و چسب هستند. سیانواکریلات ها نوعی چسب هستند که در تماس با خون پلیمریزه می شوند و یک توده آمبولیک جامد را تشکیل می دهند. گدازه یک عامل آمبولی مایع غیر چسبنده است که در تماس با محلول آبی پلیمریزه شده و یک توده آمبولی جامد ایجاد می کند. چسب نوعی چسب است که توسط یک ماشه خارجی فعال می شود و در تماس با خون به یک توده آمبولی جامد تبدیل می شود.
با توجه به اشکالات احتمالی عوامل آمبولیک مایع سنتی، مانند دشواری در کنترل درجه پلیمریزاسیون و نیاز به تجهیزات تخصصی، اخیراً تمرکز بر روی توسعه عوامل آمبولیک مایع جدید که بر این محدودیتها غلبه میکنند، شده است. برخی از پیشرفت ها در این زمینه عبارتند از:
1. عوامل آمبولیک مایع پیش پلیمریزه شده: عوامل آمبولیک مایع پیش پلیمریزه شده برای کاهش پیچیدگی روش در حال توسعه هستند. این نوع ماده آمبولیک مایع قبلاً برای استفاده بالینی در اروپا تأیید شده است. عوامل آمبولیک مایع پیش پلیمریزه شده پتانسیل کاهش زمان عمل، بهبود ایمنی و به حداقل رساندن نیاز به تجهیزات تخصصی را دارند.
2. عوامل آمبولیک مایع رادیواپاک: عوامل آمبولیک مایع رادیواپاک در مقایسه با عوامل آمبولیک مایع سنتی، خواص تجسم بهتری دارند. توانایی تجسم مواد آمبولیک امکان ارزیابی بهتر موفقیت عمل و عوارض احتمالی را فراهم می کند.
3. عوامل آمبولیک مایع زیست سازگار: عوامل آمبولیک مایع زیست سازگار برای بهبود ایمنی و کاهش خطر واکنش های نامطلوب در حال توسعه هستند. این عوامل آمبولیک خواص زیست سازگاری را بهبود بخشیده و خطر التهاب و سایر عوارض جانبی را کاهش می دهند.
کاربردهای بالقوه عوامل آمبولیک مایع در مداخله عصبی گسترده و متنوع است. برخی از رایج ترین شرایط درمان شده با استفاده از عوامل آمبولیک مایع عبارتند از:
1. ناهنجاری های شریانی وریدی (AVMs): عوامل آمبولیک مایع جایگزین موثری برای جراحی برای درمان AVM ها هستند. نشان داده شده است که آنها به طور قابل توجهی اندازه AVM ها را کاهش می دهند و همچنین نتایج بیمار را بهبود می بخشند.
2. آنوریسم: عوامل آمبولیک مایع یک گزینه محبوب برای درمان آنوریسم های پاره نشده، به ویژه در بیمارانی هستند که کاندیدای مناسبی برای جراحی نیستند. نشان داده شده است که آنها اندازه آنوریسم را کاهش می دهند و از پارگی جلوگیری می کنند.
3. فیستول شریانی وریدی: عوامل آمبولیک مایع معمولاً برای درمان فیستول شریانی وریدی، وضعیتی که در آن یک ارتباط غیر طبیعی بین شریان و ورید وجود دارد، استفاده می شود. نشان داده شده است که آنها نتایج بیمار را بهبود می بخشند و عوارض را کاهش می دهند.
پیشرفت های اخیر در عوامل آمبولیک مایع منجر به توسعه عوامل جدید و بهبود یافته ای شده است که ایمن تر، موثرتر و استفاده آسان تر هستند. کاربردهای بالقوه عوامل آمبولیک مایع در مداخله عصبی گسترده و متنوع است و آنها را به جایگزینی امیدوارکننده برای مداخلات جراحی سنتی تبدیل میکند. همانطور که این زمینه به تکامل خود ادامه می دهد، می توان انتظار داشت که شاهد پیشرفت های بیشتر در عوامل آمبولی مایع و گسترش کاربرد آنها در مداخله عصبی باشیم.