کویلینگ اندوواسکولار و قیچی جراحی دو روش متداول برای درمان آنوریسم های پاره نشده مغزی هستند. برش جراحی مغز و اعصاب و کویلینگ اندوواسکولار دو گزینه اصلی درمانی برای آنوریسم های داخل جمجمه پاره شده هستند. هر دو روش مزایا و معایب خود را دارند و انتخاب درمان به عوامل مختلفی مانند اندازه آنوریسم، محل، سن بیمار، وضعیت سلامتی و تخصص تیم پزشکی بستگی دارد.
کویلینگ اندوواسکولار یک روش کم تهاجمی است که شامل قرار دادن یک کاتتر از طریق یک برش کوچک و کشیدن آن به سمت محل آنوریسم است. هنگامی که در محل قرار گرفت، یک سیم پیچ برای بسته بندی آنوریسم و جلوگیری از جریان خون وارد می شود. یکی از مزایای اولیه کویلینگ اندوواسکولار این است که کمتر تهاجمی نسبت به برش جراحی است. این بدان معناست که بیماران معمولاً درد کمتری را تجربه میکنند و زمان بهبودی سریعتری دارند. علاوه بر این، از آنجا که نیازی به کرانیوتومی (باز کردن جراحی جمجمه) وجود ندارد، خطر عفونت و سایر عوارض مرتبط با جراحی کاهش مییابد. کویل باعث لخته شدن خون می شود و آنوریسم را می بندد. این عمل تحت بی حسی موضعی انجام می شود و حدود یک ساعت طول می کشد. بیماران معمولاً روز بعد از بیمارستان مرخص می شوند.
برش جراحی شامل باز کردن جمجمه و قرار دادن یک گیره روی گردن آنوریسم برای جلوگیری از جریان بیشتر خون است. در حالی که این روش تهاجمی تر از کویلینگ اندوواسکولار است.
برش جراحی مغز و اعصاب شامل جراحی باز برای دسترسی به آنوریسم و بستن آن برای جلوگیری از جریان خون و جلوگیری از پارگی است. این روش به کرانیوتومی نیاز دارد که شامل برداشتن بخشی از جمجمه برای دسترسی به آنوریسم است. برش زیر میکروسکوپ انجام می شود تا از آسیب به بافت مغز اطراف جلوگیری شود. این عمل تحت بیهوشی عمومی انجام می شود و ممکن است چندین ساعت طول بکشد. بیماران معمولاً به بستری شدن در بیمارستان چندین روز پس از جراحی نیاز دارند.
کویلینگ اندوواسکولار برای بیمارانی که کاندید مناسبی برای جراحی باز نیستند، مانند افرادی که سن بالایی دارند یا سایر شرایط سلامتی که آنها را کاندیدای پرخطر جراحی میکند، مناسب است. سیم پیچی در مقایسه با بریدن خطر عوارض کمتر و میزان مرگ و میر کمتری دارد. با این حال، دوام سیم پیچ هنوز در حال بررسی است و خطر مهاجرت سیم پیچ یا پارگی مجدد آنوریسم وجود دارد.
در نتیجه، هر دو جراحی مغز و اعصاب و کویلینگ اندوواسکولار گزینه های درمانی موثری برای آنوریسم های داخل جمجمه پاره شده هستند. تصمیم گیری در مورد اینکه کدام روش را انتخاب کنید به عوامل مختلفی بستگی دارد و باید توسط تیمی از جراحان مغز و اعصاب مجرب و رادیولوژیست های عصبی مداخله ای که با همکاری نزدیک کار می کنند، گرفته شود. در نهایت، هدف ارائه بهترین نتیجه ممکن برای بیمار با حداقل خطرات و عوارض است.